Καλώς ήλθατε στο Ατελιέ της Ρένας Τζολάκη

Απόψεις μιας ολόκληρης ζωής

Η ελληνίδα ζωγράφος και χαράκτρια Ρένα Τζολάκη πιστεύει στην αγιοσύνη των καλλιτεχνών.
Και αγιοσύνη σημαίνει αφοσίωση κι ασκητική πειθαρχία. Οι καλλιτέχνες οφείλουν να αφιερώνονται στην Τέχνη που υπηρετούν. Να θυσιάζουν τα πάντα, όλα όσα δεν έχουν σχέση με το ιδανικό στο οποίο τάχθηκαν και να παραμένουν πιστοί και συνεπείς στην πορεία που όρισαν να ακολουθήσουν. Η αγιοσύνη, η αφιέρωση, η θυσία στηρίζονται από αυστηρούς κανόνες και νόμους κι έχουν ακριβές αξίες που δεν διαπραγματεύονται στα χρηματηστήρια και δεν καθορίζονται από κερδοσκόπους εμπόρους.
Η Ρένα Τζολάκη από νωρίς αφιερώθηκε στην Τέχνη που είχε σπουδάσει ο παππούς της, Χριστόφορος Ανερράψης, στα τέλη του 19ου αιώνα στο Βουκουρέστι, την Ζωγραφική. Ακολουθώντας τα ίχνη του, σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας. Ευτύχησε να έχει σπουδαίους δασκάλους. Τον Γιάννη Μόραλη στη Ζωγραφική και τον Γιάννη Κεφαλληνό στη Χαρακτική, για τους οποίους εκφράζεται με μεγάλο σεβασμό. Ο σεβασμός κατέχει εξέχουσα θέση στις Απόψεις της Ρένας Τζολάκη. Μιλά με σεβασμό για τους άλλους, αλλά και εμπνέει τον σεβασμό.
Φοιτήτρια ακόμα βρέθηκε στο Παρίσι και αποφάσισε να ζήσει έκτοτε εκεί, στην Πόλη των Τεχνών. Έτσι, μόλις τέλειωσε της σπουδές της, στην Αθήνα, έφυγε με τριετή υποτροφία του Ιδρύματος Κρατικών Υποτροφιών για να συνεχίσει τις σπουδές της στην Τέχνη της Λιθογραφίας στην Ecole nationale supérieure des beaux-arts του Παρισιού, δίπλα στον καθηγητή Pierre Eugène Clairin του οποίου σύντομα έγινε βοηθός του. Ενώ σπούδαζε ακόμα εκόσμησε με τα έργα της τα βιβλία μιας καλλιτεχνικής έκδοσης δύο μεγάλων γάλλων ποιητών του Paul Verlaine και του Charles Baudelaire, για τις εκδόσεις La Nouvelle Librairie de France.
Το 1970 συμμετείχε στη Μπιενάλε της Βενετίας καλεσμένη από το αμερικάνικο περίπτερο.
Το 1975 τιμήθηκε από την Ακαδημία των Καλών Τεχνών του Παρισιού με το βραβείο Florence Gould για το λιθογραφικό έργο της. Αυτά, ενδεικτικά, ως σύντομες αναφορές ενός μεγάλου και σπουδαίου έργου.
Η Δημιουργία μοιάζει με πόλεμο και η Ρένα Τζολάκη συνεχίζει ακούραστη να μάχεται. Μονομάχος. Μάχεται με τα λάδια, τα ακρυλικά, τα παστέλ, τα ύδατα, τους λίθους, τα μέταλλα και τα πινέλα. Ατέλειωτος σισύφειος αγώνας η Τέχνη. Ούτε μια μέρα δεν απουσίασε, δεν αναπαύτηκε, δεν λιποτάκτησε.
Με φαντασία, ταλέντο και δεξιοτεχνία ασχολήθηκε με όλες τις τεχνικές της εικαστικής δημιουργίας. Ζωγραφική με λάδι, με ακρυλικά, ακουαρέλα, παστέλ, τέμπερα, καθώς και χαρακτική, χαλκογραφία, ξυλογραφία, όρθιο και πλάγιο ξύλο, λιθογραφία. Στο παριζιάνικο ατελιέ της διαθέτει τρεις πρέσες, δύο για χαλοκραφία και μία για λιθογραφία, στις οποιες τυπώνει η ίδια τα δημιουργήματά της που σχεδιάζει. Και σαν να μην έφταναν όλες αυτές οι τεχνικές άνοιξε καινούργιο δρόμο και δημιούργησε μία δική της προσωπική τεχνική : pastels en reliefs. Με επιδεξιότητα και με τη βοήθεια της πρέσας δημιουργεί ανάγλυφα σχέδια σε υγρό χαρτί και κατότιν τα χρωματίζει με διαφορετικά, κάθε φορά, χρώματα παστέλ, έτσι που το καθένα από τα έργα της να είναι μοναδικό ακόμα κι αν τα ανάγλυφα μοιάζουν.
Η Ρένα Τζολάκη δεν υπέκυψε ποτέ σε ευτελείς μόδες κι ούτε ακολούθησε ποτέ πρόσκαιρα, εφήμερα, ανούσια καλλιτεχνικά ρεύματα του συρμού. Συνεχίζει να αντιστέκεται πιστή στις Αρχές της, να αντιστέκεται οχυρωμένη στο μετερίζι των Απόψεων της.
Ακούραστη πάντα δεν σταματά να εργάζεται και να μεταδίδει το πάθος της για τη δημιουργία σ’εκείνους που την επισκέπτοναι στο φιλόξενο ατελιέ της.

Γιώργος Αλεξανδρινός
Ιανουάριος 2016